هنوزم فانوس دریایی من تویی...

^{هر چی بیشتر نگاه میکنم می بینم آینده برام مثل سراب بوده. سرابی که خودم ساختمش و فقط خودم می دیدمش. هر چی بیشتر در دل سراب پیش می رفتم به جایی نمی رسیدم. تشنه لب بودم ولی بازم امید رسیدن به آب را داشتم. آرزوی محالی در سر داشتم که میان بهت و ناباوریم برآورده نشد... تصوری از آینده برام زیبا بود و تو همونم ازم گرفتی... الان فقط خاطری شیرین از تو در ذهنمه...در سکوت شب سیاه که ماه با همه قشنگیش و ستارگان در حال چشمک زدن بودن بر قله کوهی نشستم. درست در جایی نشستم که ماهها قبل تو و من در کنار هم بودیم. اون موقعها فکرنمی کردم سرنوشتم این جوری رقم بخوره. در این لحظه خاطرات با تو بودن مثل یک فیلم از پرده افکارم میگذرد. چه شب زیبایی بود زیر سایه مهتاب زل زده بودم تو چشمات...اون شب چشمات قشنگتر از همیشه بود انگار میدونستی میری... ای کاش نمی رفتی از پیشم... دلتنگیم و سکوت شب با هم در آمیخته شده... صدایی نیست جزء صدای تو که در گوشم زمزمه میکنه... میگه من دوستت دارم... من هم خواستم فریاد بکشم... دوستت دارم... تا انعکاس صدام بپیچه همه جا...ولی هر چی سعی کردم نتونستم فریادم در بغضم فرو رفت... به یاد تو اشک ریختم نه اشکی که از چشمام سرازیر بشه. تو دلم گریستم... فکر نکنم این جور گریه کردن را بلد باشی.(به دل نگیر) بهترینی هنوزم تو این دریا پر تلاطم که موجهای سهمگینی دارد و طوفانی هم به پااست. من با قایق عشقمون به سوی جزیره آرزوهای دست نیافتنیم میرم با این موجای سهمگین و طوفان ناامید از همه جا... یک لحظه از دور نوری می بینم... به طرف نور میرم تو را می بینم باورم نمیشه! ولی انگار خودتی... پس هنوزم تو رویاهام فانوس دریایی من تویی...}