یادی از گذشته مون... (۱)

^{سلام الهه ی نازم... امروز شهامتم بیشتر از همیشه شد و به دفترچه خاطرات گذشته مون نظری انداختم چون بعد رفتنت دیگه دلمم نمی اومد به دست نوشته هایی که به عشق تو می نوشتم نگاهی دوباره بیاندازم ولی امروز یک حس غریبی بهم دست داد که از گذشته نباید فرار کرد و با انتشار دست نوشته های گذشته ی پر شکوهمون برای تو در وبلاگم یادی از اون روزای قشنگ بکنم...(نیستی ولی یادت هنوز اینجاست) اول از همه تقدیم به تو که تنها بهانه ام بودی...دوم تقدیم به همه عزیزانی که قلبشون به عشق پاک می طپه...  دیشب هم دیدمت ولی چه فایده که از پشت قفس دیدمت من یک لحظه فکر کردم تو یک زندانی هستی. ومن فرشته نجاتت و می خوام نجاتت بدم. ولی همه راهها به رویم بسته بود. وخیلی از خودم بدم اومد اون لحظه دعا کردم زمین باز بشه تا منو ببلعه. حس کردم داری اشک می ریزی با این که هوا تاریک بود فهمیدم داری گریه میکنی باور کن منم اون لحظه اشک تو چشمام حلقه زده بود ولی سعی کردم همش خودم شاد نشون بدم و وقتی از کنارت رفتم خیلی ناراحت شدم وتا جایی که تونستم گریه کردم. انگار تو خواب بودم دلم می خواست ساعتها بهت نگاه کنم وبهت بگم خیلی دوستت دارم وبرات می میرم ای یگانه عشقم. تا کی ای خدا برای رسیدن به اون دعا کنم. تا کی به آسمون نگاه کنم. خوب تا کی ای خدا؟ دارم می میرم ای گل ناز و قشنگم از این همه غم ای کاش می مردم وسر راهت قرار نمی گرفتم. چون میدونم مثل خودم داغون شدی نه میدونی حتما یک حکمتی بوده که من تو سر راه هم قرار گرفتیم. خدا رو چی دیدی یک روزی بهم می رسیم بهت قول میدم از اعماق وجودم باور کن.}

^{26/3/83 سه شنبه ساعت 4:40 عصر غمهایم}