گذشته ی پر شکوه...

^23/6/85

^{سلام الهه ی  فراموش شده من( البته به قول خودت) چند روز پیشا پیغام برام فرستاده بودی گویا میخواستی جویای حال من بشی چه عجب! بعد این همه روز یادی از من کردی...! اگه خودت مثل اون وقتا پیش قدم میشدی صفاش بیشتر بود مگه نه...؟ حالا بگذریم میدونم توقع زیادیه...! مهم اینه هنوز به یادمی... منم دیونتم... ولی دیگه بسه تو رویاها معلق بودن واسه تو... باور کن واسه همیشه از پیشم رفتی... دیگه صفحات تقویم را از خاطرات بی من بودن پر نکن...بذار به همون گذشته ی پر شکوه دل خوش باشیم... مثل همیشه دلتنگم به جون خودت الان بیشتر...چون میدونم هنوزم دوستم داری... دوست داشتنت واسه منی که دیگه ندارمت یک دنیاست... اگه می بینی میگم: فراموشم کن! واسه اینه که نمی خوام بیشتر از این قربونی این عشق نافرجام بشی... می خوام باهات یک کم خلوت کنم و از حال واحوالم بیشتر برات بگم آخه تو نمی دونی دیونت چشم انتظارته هنوز... سخته دوستت داشته باشم ولی بخوام پیش خودت دوست داشتنم را انکار کنم و فقط به جمله فراموشم کن بسنده کنم... (آه خدا جونم...) میدونی من وقتی تو رو دیدم تولدی دوباره یافتم من چشمانم را باز کردم و فقط تو رو دیدم ولی تو همسفر لحظاتی از زندگیم شدی و بقیه عمر فانیم فقط با یادت سپری میشه... من چشمانم را روی همه زیبایهای دنیا بستم و فقط تصویری از تو در ذهنمه... من هنوزم چشم انتظارتم چون تو بی خبر بدون خداحافظی رفتی پس باید با رویا این که تو یک روز بر میگردی زندگی کنم... من منتظرتم هر چی زودتر برگرد تا چشمانم را واسه همیشه نبستم...}