امشب به قصه دل من گوش میکنی فردا مرا چو قصه فراموش میکنی

^{عاشقانه گفتن از تو هم تمومی نداره... هر روز یک جوریی برام مثل چهار فصل خدایی یک روز بهار... بهاری زیبا که ماه اولش تولد تو رو به یادم میاره... ماه دومش سالگرد آشنایمونه... (ای کاش میشد در این دقیقه ها تلخ به      گذشته ی با تو بودن برگشت...) یک روز دیگه مثل تابستون میشی تابستونی گرم برای همه... ولی برای من تلخ و سرد... چون تو اواخر ماه تیرش تو هم مثل یک تیر از کمان خارج شدی و درست قلب منو سوراخ کردی و بی توجه به احساس دردم از من عبور کردی... الانم مثل پاییزی... پاییزی بر خلاف همه پاییزها... پاییزی که دیگه پاییز انتظار مهر نیست... انتظار دیداری دوباره بعد سه ماه گرم تابستان باید در همون نطفه از بین بره... زمستان هم با همه سرماش از راه میرسه و من تمام زمستان را در تب تو می سوزم و همیشه ایامش تنم داغه... من به تو نرسیدم ولی تا آخرین غروبم تسبیح گو اسم تو هستم... و اگه کفر نباشه لحظه ای که روح از بدنم خارج میشه اسم تو را به زبان میارم... تو فکر میکنی کسی بتونه جای خالی تو رو بگیره؟ فکر نکنم چون خورشید با تو بودن یکبار طلوعی دل انگیز داشت... ولی بعدش غروبی غمگین داشت... و منو تا آخر عمرم در ظلمت سیاهی شب فرو برد... یک عمر به انتظارت نشستن هم قشنگه... ای کاش می فهمیدی همه احساسم را... ای کاش نمی رفتی ومنو در این برهوت دنیا تشنه لب نمی زاشتی... می ترسم از بی تو موندن... ای کاش در پشت غرور پناه نمیشدی... ای کاش سکوت        لحظه های تو  می شکست با ترنم صدات... ما عاشقیم تا ابد ولی جدا از هم... جرم من اینه که خواستم سرنوشتم را به سرنوشت تو گره بزنم... ولی نمی دونستم قبل من کسی دیگه گره محکمتری به سرنوشتت زده... ای کاش در دیروز با هم بودن آهنگ دلهامون با هم یکی نمیشد که امروز بازنده ای بیش نباشیم... ای کاش با رفتنت خدا نفسم را هم می گرفت...}

^{فاتحه چو آمدی بر سر خسته بخوان::                                                  لب بگشا که میدهد لعل لبت بمرده جان::}